این مقاله ضمن بررسی و نقد فرهنگ­نامۀ اصول فقه از اهمیت فرهنگ‎نامه‌نویسی، شیوۀ نگارش و ترتیب طبقه‎بندی اصطلاحات در آن سخن می‎گوید. در این راستا، بر ارتباط درونی مفاهیم تکیه می­کند و این­که چگونه این ارتباط می‎تواند سامان­بخش اصطلاحات در گروه‎های معینی باشد. به­علاوه، مقاله از ارتباط نزدیک اصول فقه با دیگر علوم به‎ویژه با منطق، قواعد زبان و معناشناسی سخن می­گوید و لزوم اشتمال بر اصطلاحات مشترک با آن علوم را یادآور می­شود. سرانجام لزوم آوردن تعریف یا وصف کوتاهی از هر اصطلاح را در سرآغاز مدخل‎هایی که تعریف­پذیر و یا درخور توصیف­اند، تذکر می‎دهد. در پایان ارزیابی کوتاهی دربارۀ چگونگی پیدایش و سیر اولیۀ اصول فقه صورت می­گیرد و ارزش رسالۀ شافعی در میان رسالات مشابه در عصر خود بازشناسی می‎شود.