در عرصه­های جدید فقه­پژوهی مسئلۀ شبیه­سازی انسان به گونه­های مختلف در سال­های اخیر موضوع تحقیقات فقهی  قرار گرفته­است. اخیراً نیز محمدباقر محمدی لائینی با سفر به عراق و دیدار با حوزۀ نجف اشرف به بررسی فقهی مسئلۀ شبیه­سازی انسان همت گمارده و حاصل تلاش­های خود را با نام بررسی فقهی شبیه­سازی انسان منتشر کرده­است. مقالۀ حاضر به درخواست فصلنامۀ نقد کتاب فقه و حقوق به بررسی و نقد این کتاب پرداخته ­است. برایند تحقیق نشان می­دهد که کتاب مذکور علی­رغم تلاش علمی فراوانی و حصول موفقیت­هایی در مباحث موضوع­شناسانه، به­دلایل شکلی و محتوایی که در این مقاله ذکر شده، نتوانسته­است به اهداف خویش برسد و هنوز در این زمینه جای خالی تحقیقاتی که از روش استنباط فقهی و ادله­ای متقن بهره­مند باشد، خالی است.