در جرگه حق­­مؤلف، در سطح جهان، دو نظام حقوقی درمقابل یکدیگر صف­آرایی می­کنند: نظام شخص­محور و نظام اقتصاد­ محور. در نظام شخص­ محور، که عمدتاً کشورهای حقوق­ نوشته هستند، حقوق مؤلف دارای دو جنبه معنوی و مالی است؛ حقوق معنوی، جدا از حقوق مالی بوده، خاص مؤلف، دائمی و غیر قابل­ انتقال است. در این نظام، مؤلف به شخص حقیقی اطلاق می­شود که دارای قدرت خلاقیت است. در این تفکر، شخص حقوقی ممکن است دارنده اولیه حقوق مالی محسوب شود، امّا به ­هیچ ­وجه مؤلف تلقی نمی­شود. قانون حمایت از مؤلفان، مصنفان و هنرمندان مصوب 1348، به­عنوان قانون مادر در رشته حقوق مؤلف ضمن تعیین موقعیت این رشته در نظام شخص ­محور، در بین نظام­های حقوقی مطرح شده است. در این قانون، پذیرش شخص حقوقی سفارش­ دهنده اثر، به­مثابه دارنده اولیه حقوق مالی (ماده 16)، محدودیت­هایی بر مدت بهره­مندی از این حقوق، توسط شخص حقوقی سفارش­دهنده اثر ایجاد کرده است. طرح این نکات و محدودیت­ها، موضوع نوشته است که به جامعه حقوقی عرضه می­شود.