ویراستار، با زیاد و کم­کردن مطالب، تغییر، تصحیح و تنقیح متن‌ و اصلاح کلام از عیب و نقص آن را پاکیزه و بی‌عیب می­سازد و جهت چاپ و نشر آماده می­کند. هدف اصلی از ویرایش متن، احیای یک نوشته و هویت‌بخشی به آن است. با وجود این تفاسیر و اهمیت این موضوع، ویراستاری در ادبیات رسانه‌ای کشور ما جایگاه چندانی ندارد و ویراستاران نیز در دنیای نویسندگان و مؤلفان مکانت شایسته­ای نیافته­اند. آن­چه توجه خواننده را هنگام خواندن یک کتاب به خود جلب می‌کند و لذت خواندن متن را برای او به ارمغان می­آورد، علاوه­بر محتوای غنی آن و قلم توانمند نویسنده، عاری‎بودن متن از عیب­ها، پلشتی‌ها و عناصر مازاد است. در این راستا، این مقاله درصدد است تا با نقد جنبه­های ویرایشیِ کتابِ بررسی آثار قبض در عقد بیع با تأکید بر نظرات امام خمینی (ره)، در زمینۀ شناساندن جایگاه ویرایش و تنقیح متون نوشتاری، اقدامی شایسته به­عمل آورد و از این طریق، به نویسندگان در رسیدن به آراستگی و استحکام ساختار زبانی آثارشان، یاری رساند.