بیشتر پژوهشگران، نویسندگان و اصحاب قلم، فرایند نوشتن را پیچیده و کاماً
تخصصی تلقی میک‌نند و از وجود خطاهای گوناگون در نوشتۀ خود واهمه دارند.
یکی از دلایل این امر، عدم تسلط نویسنده بر اصول دستور زبان فارسی و قواعد
درس تنویسی است. تفحص و غور در آثار علمی و مطالعۀ کتا بهای دستور زبان
فارسی و آیین نگارش و درس تنویسی موجب م یشود تا این نقیصه تا حد
زیادی در نویسنده برطرف شود و او بتواند ماف یالضمیر خود را به بهترین شکل
ممکن و در قالب متنی پیراسته و سلیس و عاری از خطاهای دستوری و نگارشی
به خواننده و مخاطبان خود منتقل کند. همچنین معاضدت یک ویراستار باتجربه
و متخصص که خود با قواعد دستور زبان و اصول نگارش آشناست، م یتواند
موجب بالارفتن سطح نگارشی یک متن شود و اثر نویسنده را از خطاهای رایج
دستوری و نگارشی مبرّا سازد و درنهایت، متنی پیراسته و روان را به خواننده عرضه
کند؛ بنابراین م یتوان مدعی شد که ویراستار در انتقال محتویات ذهنی نویسنده
به خواننده نقش مفید و به سزایی را ایفا میک‌ند. در ادامۀ سلسله مقالاتی که در
زمینۀ نقد ویراستاری متون نگاشته ایم، درصددیم تا در این مختصر به نقد اَبعاد
نگارشی کتاب بازپروری معتادین نهادهای دولتی و غیردولتی بپردازیم؛ باشد که
ازای نطریق، نویسندگان را در رسیدن به قلمی پاکیزه و روان رهنمون شویم.

متن کامل [PDF 324 kb]   (1 دریافت)