در این مقاله، نتایج بررسی کتاب اخذ اقرار با شکنجه و تطبیق آن با حقوق بشر و حقوق داخلی را دست‌کم می‌توان چنین برشمرد: نویسنده پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود را، پس از گذشت دوازده سال، بدون استناد به آثار پژوهشی جدید، به‌صورت کتاب منتشر ساخته است. فهرست مطالب بر محور خاصی تنطیم نشده، و قواعد ادبی کمتر رعایت شده است. فقدان ساختار نگارشی و انشائی اکثر جملات نویسنده (البته به­استثنای موارد نقل قول از منابع دیگر) باعث شده است تا وی نتواند مطلب یا مفهومی را به­درستی به­فرجام برساند؛ یا فاعل را نیاورده، یا فعل را حذف‌کرده، یا جمله را به­صورت ناقص رها ساخته است. وی بعضاً ادعاهایی را بدون منابع موثق، بدیهی فرض می­کند، که جز اتهام نامی دیگر ندارند؛ مثل این که: «همه ادارات و سازمان‌های دولتی به‌ویژه کلانتری­ها و نیروی انتظامی کشورمان شکنجه‌گرند»!